Во сабота во 10, да го гушнеме собранието!

Кој можеше да предпостави дека се ова ќе трае толку долго? 19 дена надеж за сите, 19 борба и упорност. 19 дена верба во подобра иднина. 19 дена со главата горе, високо.

19 дена, а јас оставив многу од себе по улиците. Не сум само јас, со мене се секој ден таму моите нови браќа и сестри. Доаѓаме од различни фамилии, веруваме во спротивни идеали, генерациски многу се разликуваме. Скоро сите се вработени, а го жртвуваат своето слободно време. Па сепак, не држи секој ден да се враќаме на нашето симболично место, спомен куќата на Мајка Тереза, не држи една заедничка мисла за подобра Македонија, каде можеме да живееме без страв дека за момент лудост, ќе завршиме како Мартин.

Првите денови, чекоревме и викавме, некогаш помасовно, некогаш помалку. Потоа си формиравме свое мало неофицијално собрание кое жубореше од идеи. Се формираа барања (помогна и големата интернет заедница), се поставија груби патокази како ќе продолжиме во иднина, се донираа по 10 денари. Јас уште не можам да се изначудам дека од нешто толку хаотично, излезе нешто волку прецизно. Никој од нас не знаеше што треба да прави. Сите првпат се соочивме со вакво нешто.

Пробаа да не угушат на разни начини.

за цел текст оди кај Тамара Атанасоска